Czy asceta jest dobrowolnym lub wymuszonym pustelnikiem?

Ascetyzm jako styl życia umiarkowany i pozbawionywszelkiego rodzaju ekscesy nie mają tysiąca lat. Asceci istniały zawsze, w każdym czasie, z najdawniejszych czasów. Asceta jest pustelnikiem, który dobrowolnie wybrał dla siebie samotny i raczej trudny sposób życia. Aby osiągnąć określone cele duchowe, spędza życie w ścisłości i wstrzemięźliwości, przestrzegając przysiąganych mu ślubów.

W ich przykładzie asceci pokazali wszystkim,jak poprawić ciało i umysł, kontrolując pasje i kontrolując ich niepohamowane pragnienia. Samo słowo "asceta" jest pochodną greckiego "ascetyzmu", w tłumaczeniu oznaczającym pewne przygotowanie, ćwiczenia. Oszczędności w najogólniejszym sensie to pewien system ćwiczeń duchowych i psychofizycznych, odzwierciedlający istotę religii, na podstawie której się ona formuje. Ta praktyka jest bardzo powszechna w wielu typach kultur.

Hinduizm

Mieszkańcy starożytnych Indii z asceząmiał nadzieję znaleźć nadprzyrodzone moce i osiągnąć równą władzę bogom. Formy samo-tortur, które indyjscy asceci uciekali się do wyobraźni, mogli trzymać ręce nad głowami przez miesiące lub stać na jednej nodze.

Zgodnie z doktryną buddystów, ascetyzm jest jedenod sposobów osiągnięcia oświecenia. Ale nie należy porzucać wszystkiego naraz. Zacznijmy od tego, że musisz wypić całą filiżankę życia na dno i dopiero wtedy, po jej nauce, będziesz rozczarowany. W sumie asceta nie był ideałem w buddyzmie, ponieważ pozwalał sobie na ascetyzm ze względu na osobiste, w przeciwieństwie do bodhisattwy, który dbał o dobro wspólne.

Islam

Znaczenie ascetyzmu islamskiego,"Zuhd," jest to, że nie powinieneś martwić się o światowych, które są stracone, ale nie ciesz się ze wszystkich ziemskich rzeczy, które zostały nabyte. Zuhd, a następnie islamski asceta, jest przede wszystkim odrzuceniem tego wszystkiego, co rozprasza Allaha.

Chrześcijaństwo

Podstawowa zasada chrześcijaństwaasceza jest koordynacją woli boskiej i woli człowieka. Dla zbawienia duszy konieczne jest połączenie łaski i wolnej woli człowieka, a można ją uwolnić jedynie dzięki ascetycznym wyczynom. Chrześcijanie (jeśli nie jest to ascetyczny cudzoziemiec) zwykle kojarzyli się z mnichem-pustelnikiem żyjącym w surowym życiu moralnym. Pod ascezą chodziło o specjalne ćwiczenia, polegające na zabijaniu ciała. Ortodoksyjny pustelnik sprawował swoją wolę i myśli poprzez modlitwę, czuwanie, post i samotność.

Przysięga ascetyka ze względu na duchowe oświeceniew tym prawdziwe tortury, którym towarzyszy strach i ból. Niektórzy filozofowie widzieli tu wyraźną odmienność i wierzyli, że różnego rodzaju przyjemności mogą nas nauczyć czegoś więcej niż pozbawienia. Ważne jest również, aby zrozumieć, że asceta jest osobą, która zdecydowanie ma możliwość życia w absolutnym dobrobycie i celowo ograniczając się we wszystkich dóbr materialnych, komfortu i przyjemności dla określonego celu. Oznacza to, że ascetyzm spowodowany przejściowymi trudnościami materialnymi jest w rzeczywistości fałszywy.