Krajowy system płatniczy Rosji. Federalne prawo Federacji Rosyjskiej "O krajowym systemie płatniczym"
Krajowy system kart płatniczych Federacji Rosyjskiej byłpowstał na podstawie ustawy federalnej nr 112 z 5 maja 2014 r. Celem jego utworzenia jest zapewnienie dostępności, wydajności i ciągłości świadczenia usług związanych z transferem funduszy. Rozważmy dalej, jak funkcjonuje krajowy system kart płatniczych Federacji Rosyjskiej.
Tło historyczne
Rozpoczęto tworzenie krajowego systemu płatnościw 1990. W 1992 r. Rozpoczęto rozliczenia międzybankowe z wykorzystaniem elementów karty STB. Do 1993 roku powstał system płatności Union Card. Do 1999 roku połączyło 457 organizacji bankowych i ich oddziały. Uczestnicy systemu wydali ponad 3 000 000 kart płatniczych. Pod koniec 1993 roku powstała Złota Korona. Do 2014 r. System płatności zgromadził około 87 banków, które wydały ponad 8 milionów kart. W październiku 1994 r. Powołano Komitet Koordynacyjny. Inicjatywa jego utworzenia należała do moskiewskiego GTU Banku Rosji. Komitet został utworzony przede wszystkim w celu terminowego wykrywania problemów w rozliczeniach międzybankowych, które obowiązywały. Pozwoliłoby wywierania skutecznego wpływu na wyeliminowanie trudności i zapewnić wymianę poglądów z instytucji bankowych w zakresie wymiany informacji. Jednym z najważniejszych kierunków działalności Komitetu było utworzenie i udoskonalenie systemu kart plastikowych w Moskwie.
Wymagania wstępne dla edukacji
Analizując doświadczenia na świecie, Moskiewski Państwowy Uniwersytet Technicznydoszli do wniosku, że Rosja ma wyjątkową okazję, wykorzystując praktykę międzynarodową, zwłaszcza Francję, do podjęcia krótszej trasy. W tym celu konieczne było zjednoczenie wysiłków organizacji bankowych. Politechnika Moskiewska dostrzegła rolę w tym procesie w koordynowaniu działań uczestników w tworzeniu ujednoliconego systemu map w Moskwie. Jednak większość największych organizacji bankowych posiada sieć oddziałów zlokalizowanych w różnych regionach Federacji Rosyjskiej. Gdyby zostały połączone, system płatności nabrałby skali krajowej.
Grupa robocza
Biorąc pod uwagę obecną sytuację, GTUMoskwa przeniosła centrum swojej działalności do organu wykonawczego Banku Rosji. Grupa robocza składała się z ponad dwudziestu specjalistów. Oprócz Banku Rosji bezpośrednio reprezentowali Moskiewski Państwowy Uniwersytet Techniczny, Stowarzyszenie Domowych Organizacji Bankowych. Wśród członków grupy roboczej były największe stowarzyszenia w kraju. Obejmowały one Sberbank, Agroprombank, Inkombank, SBS-Agro itp. Federalna agencja FAPSI również prowadziła działalność w Grupie Roboczej, podczas gdy przedstawiciele spółek kredytowych byli w organach wykonawczych pod względem ilościowym.
Działania grupy roboczej
Wysiłki organu koncentrowały się na następujących zadaniach:
- Opracowanie dokumentacji projektowej Banku Rosji, która zapewnia obrót i wykorzystanie elementów z tworzyw sztucznych do wykonywania transakcji pieniężnych w Federacji Rosyjskiej.
- Rozwój krajowego systemu płatniczego.
Projekt dokumentacji został opracowany i wysłany dorozważenie zarządzania w Banku Rosji. Następnie (po rozwiązaniu grupy roboczej) została ona sfinalizowana i zatwierdzona. Dokument ten był pierwszym aktem, w ramach którego uregulowano krajowy system kart płatniczych (NSPC). Jeśli chodzi o drugą kwestię, aktywna praca grupy roboczej przypadła na połowę 1996 r. W tym momencie ciało przeszło do etapu opracowania i utworzenia projektu pilotażowego, w ramach którego miał działać krajowy system kart płatniczych. Według ekspertów Światowego Funduszu Walutowego NSCP wymagałoby 5 milionów dolarów. Te fundusze powinny wystarczyć do wdrożenia sieci. Zgodnie z warunkami Funduszu Walutowego 50% tej kwoty zostało im przydzielone bezpośrednio, a pozostała połowa powinna przyciągnąć RF ze źródeł. Spółki kredytowe, które były wówczas obecne w Grupie Roboczej, były gotowe do sfinansowania 50% projektu. Potwierdzili swoją zgodę na oficjalne listy. Jednak odkąd kierownictwo Banku Rosji zdecydowało się skoncentrować na rozwoju innych obszarów rozwoju systemu płatniczego, do połowy 1996 r. Zakończono funkcjonowanie innych organów w ramach Komitetu Międzynarodowego, a także samej Grupy Roboczej. Działania w zakresie zarządzania koncentrowały się przede wszystkim na tworzeniu projektów transferu dużych sum i masowych transakcji z pieniędzmi.
2000
W celu krajowego systemu płatnościRosja zaczęła funkcjonować, potrzebne były ramy regulacyjne. W momencie rozpoczęcia rozwoju projektów tak nie było. W związku z tym na początku 2000 roku. przyjęto szereg ustaw. Jednak w procesie zatwierdzania norm straciło kilka ważnych punktów. W kolejnym etapie zadanie finansowania projektu przestało być aktualne. Jednak banki nie mogły dojść do porozumienia co do tego, kto będzie z nich czerpał zyski. Ogromny rynek nie chciał przyznać żadnej organizacji. Sektor ten przyniósł znaczące przychody z prowizji od dokonywania transakcji. Podczas gdy rosyjskie banki zgodziły się, rynek został podzielony przez międzynarodowe systemy płatnicze MasterCard i Visa. Niektóre krajowe firmy finansowe utworzyły grupy partnerskie. Klienci tych banków obsługiwani byli w bankomatach całego stowarzyszenia. Największa grupa to "United Settlement Network". Obejmuje on bankomaty około 100 banków.
Krajowy system płatniczy Rosji: kolejny etap
W 2010 r. Rozwój FederalnejPrawo regulujące świadczenie usług komunalnych i publicznych. Jego normy przewidywały, że krajowy system płatniczy Rosji zacznie działać, a przetwarzanie krajowych transakcji za granicą zostanie zakazane. Jednak fakt ten zwrócił uwagę członków amerykańskiej ambasady w Moskwie. Stało się dla nich jasne, że jeśli ustawa pozostanie niezmieniona, MasterCard i Visa stracą rynek z przychodami około 4 miliardów dolarów. Przy tej okazji ambasadorowie skomponowali przesyłkę adresowaną do wysokiej rangi urzędników służby cywilnej Ameryki. W tekście, pracownicy zalecili, aby korzystali z spotkań z kolegami z Federacji Rosyjskiej, aby wywierać nacisk na tych ostatnich, aby zmienić rachunek. W ten sposób zapewniono by gwarancje ochrony interesów amerykańskich firm, a możliwość ich zniszczenia zostałaby wykluczona. W opublikowanej ustawie nie było zakazu przetwarzania transakcji krajowych za granicą.
FZ "O krajowym systemie płatności"
Został przyjęty w 2011 roku. FZ "W krajowym systemie płatności" opisuje sieć jako zbiór operatorów realizujących przelewy pieniężne. Ustawa określa podstawowe pojęcia, reguluje świadczenie odpowiednich usług. Akt normatywny określił zasady funkcjonowania krajowego systemu płatności. Strukturę sieci ukształtowano w oparciu o wymagania określone w ustawie. W tym samym czasie ustalono nakaz nadzoru i koordynacji. Jednak ustawa federalna nie przewidywała stworzenia systemu krajowych kart płatniczych i zakazu przetwarzania rosyjskich transakcji za granicą.
Ważne rozwiązania
Zostały one przyjęte w 2011 roku. Decyzje te dotyczyły stworzenia uniwersalnej karty elektronicznej, z wyłączeniem udziału w tym procesie międzynarodowych systemów MasterCard i Visa. W tym samym czasie Sbierbank obiecał podjąć działania w celu zneutralizowania "lobbystów tych sieci w rosyjskich władzach". Na początku 2013 r. Bank centralny utworzył rejestr operatorów. Wszystkie systemy płatnicze działające w Rosji zostały uwzględnione w tej bazie danych. Wśród nich były te, które miały szczególne znaczenie społeczne. Wśród nich w szczególności były: sieć kontaktów, VTB i Sbierbank, Golden Crown, MasterCard, Visa.
2014
W marcu tego roku wprowadzono Stany Zjednoczone przeciwko Federacji Rosyjskiejsankcje w związku z włączeniem do składu ostatniego Krymu. "MasterCard" i "Visa" po raz drugi w historii przestały obsługiwać karty wielu banków krajowych w niektórych bankomatach i placówkach sieci międzynarodowej. W związku z tym ponownie pojawiło się pytanie, czy Federacja Rosyjska powinna mieć własny krajowy system płatności. Rosja potrzebuje własnej sieci, niezależnej od stanu relacji na arenie światowej. W związku z tym rozpoczęto przygotowywanie szeregu poprawek do przyjętej ustawy. Miały one ułatwić zamknięcie informacji i infrastruktury w procesie dokonywania przekazów pieniężnych w Federacji Rosyjskiej. Oznacza to, że centra rozliczeniowe i operacyjne - podmioty Krajowego Systemu Płatności - powinny znajdować się bezpośrednio na terytorium kraju. Jednocześnie ustawa przewiduje zakaz udzielania dostępu i przekazywania informacji do innych krajów w celu uzyskania informacji na temat transakcji wewnątrzpaństwowych w Federacji Rosyjskiej.
