Chmura Oorta i Pas Kuipera są ciałami granicznymi Układu Słonecznego

Chmura Oorta jest hipotetycznym paskiem wokółUkład słoneczny jest wypełniony asteroidami i kometami. W tej chwili żaden teleskop nie jest w stanie wykryć tak małych obiektów na znaczną odległość, ale wiele pośrednich dowodów wskazuje, że istnieje podobne wykształcenie w odległych miejscach naszego systemu gwiezdnego. W tym samym czasie pas Kuipera i chmura Oorta nie powinny być mylone. Pierwszy jest również podobny do pasa asteroid i obejmuje wiele

małe przedmioty. Został otwarty stosunkowo niedawno, w dwutysięcznej roku, kiedy odkryto, że poza orbitą Plutona wokół Słońca krążą ciał niebieskich, z których niektóre są nawet większe niż dziewiątej planety, ale nie wszystkie z nich miał jasne i wyczyszczone orbitę, stale przesuwa się w jego trajektoria pod wpływem siebie. Dylemat: z jednej strony, że z trudem można nazwać planetę, ale z drugiej strony, w zależności od ich wielkości, są one większe niż Pluton. Choć współcześni naukowcy po raz pierwszy w historii stworzył jasną listę kryteriów, które muszą być spełnione przez ciała niebieskiego do noszenia statusu planety. W rezultacie Pluton stracił ten status. W ostatnich latach naukowcy odkryli dziesiątki obiektów w paśmie Kuipera. Największe z nich to Eris i Sedna.

A czym jest chmura Oorta?

Jeśli obiekty pasa Kuipera są całkowicie dostępnenowoczesne teleskopy, ciało chmurze odległej od Słońca w roku świetlnego. Trudno jest je rozpatrywać bezpośrednio w teleskopach na taką odległość. Zatem Astrophysics odkryli dziesiątki planet, nawet w innych systemach gwiezdnych, ale, po pierwsze, to prawie wszystkie planety olbrzymy jak Jowisz, a po drugie, nie występują one same z siebie, ale ze względu na wpływ grawitacji na swojej gwiazdy. Jednak chmura Oort dosłownie wysyła nam wiele dowodów na jej istnienie. Mówimy o kometach, które pochodzą ze stałą częstotliwością w Układzie Słonecznym, jako posłańców tej sferze. Być może najbardziej znanym przykładem jest kometa Halleya. Obłok Oorta został nazwany na cześć holenderskiego astrofizyka, który w połowie XX wieku, przewidywanego jej odkrycia, w oparciu o obserwacje komet długookresowych. W tym obszarze, jak również pas Kuiper składa tNOS, które z kolei składają się głównie z lodem i metan, tlenek węgla, cyjanowodór, etan i inne substancje. Jest bardzo prawdopodobne, że kamienne obiekty mogą się tam obracać.

Pochodzenie sfery

Współcześni astrofizycy uważają, że KuiperaPas, chmura Oorta - to jest to, co zostało z materiałów, które tworzą układ słoneczny, ale nie zostały włączone w skład każdej jednej planety. Około pięć miliardów lat temu, większość substancji, które eksplodowały pierwszej generacji gwiazd (który powstaje stosunkowo niedługo po Wielkim Wybuchu) w wyniku grawitacji i miliony lat zagęszczenia została przekształcona w nową gwiazdę - Słońce. Niewielka część tego protoplanetarnego wirującego dysku zgromadziła się w ogromne bloki i utworzyła planety naszego systemu. Reszta mgławicy pyłu i małe obiekty wrzucono na krawędzi układu słonecznego, tworząc pas Kuiper i bardzo daleki kuli obłoku Oorta.

</ p>