Biosfera i człowiek

Jak wiadomo, w teorii ewolucji różneBadacze wysuwali i rozważali najróżniejsze przyczyny i okoliczności pochodzenia gatunków w królestwie zwierząt i ich genezę, oparte głównie na pojęciach zmienności, praw mutacyjnych, dziedziczności i ewolucyjnej adaptacji organizmów do środowiska.

Fakt konsekwentnej komplikacji nerwowejSystem samej serii zwierzęcej przesądza, że ​​biosfera i człowiek podlegają pewnym spontanicznym impulsom samej ewolucji, które nie zależą od środowiska zewnętrznego. Chociaż nie ma ostatecznej koncepcji naukowej wyjaśniającej tę poprawę, nadal potrzebna jest jej własna historia i teoria pytania. Jednak Vernadsky zasugerował, że rewolucyjna zmienność morfologii istot żywych zależy od krytycznych okresów historii geologicznej planety, której impulsy wykraczają daleko poza rzeczywiste zjawiska ziemskie. Intensywność tego procesu, jego zdaniem, może być zawarta w dotychczas nie do końca zbadanym, a tym samym niezrozumiałym dla nas, oddziaływaniu kosmicznym.

To ciekawe, co po raz pierwszy wśród geologówistniała także naukowo wyrażona idea znaczenia człowieka i jego działalności w racjonalnym przekształcaniu Ziemi. Sam problem biosfery i człowieka, właśnie z powodu ich aktywnej pracy, stał się problemem o prawdziwie naukowym charakterze. Na przykład amerykański badacz Charles Schubert i rosyjski naukowiec Aleksei Petrovich Pavlov niezależnie stwierdzili, że konieczne jest wyodrębnienie ery ludzkiego pojawienia się na Ziemi w specjalnej erze geologicznej. Pawłow nadał mu nazwę antropogeniczną, Schuberta - psychozę. Sam akademik Vernadsky zwrócił uwagę, że założyciel glacjologii, J. L. Agassi w XIX wieku, pisał o erze człowieka, a przed nim, w XVIII wieku, Buffonie - o "królestwie" człowieka.

Ale także w historii myśli filozoficznej, dawno temuTo, Vernadsky widzi myśli związane ze zrozumieniem miejsca i roli życia we wszechświecie. Łączy je także z ideami żywej materii. Wystarczy przypomnieć w związku z tematem dwóch wielkich myślicieli XVIII wieku, że na długo przed Darwin i Dana zostały przeniesione w ich argumentów na temat natury człowieka i jego miejsca w naturze z głębokich idei ewolucyjnych. Jeden z tych myślicieli był Aleksander Radiszczew, który w swojej pracy „na człowieku, jego śmiertelności i nieśmiertelności” napisał, że człowiek - górny poziom procesu poprawy charakteru i wpływu działalności człowieka na biosferę niekończąca jest nieograniczona, ponieważ jest to działanie twórcze. Cecha ta sama w sobie pomaga przezwyciężyć niedoskonałości fizyczne i działa do pewnego stopnia stanowi kompensatę określania miejsca człowieka w biosferze.

Kolejnym takim uczonym był niemiecki OświecicielHerder, który w pracy "Pomysły na filozofię historii" dowodził, że kolejną osobą, która osiąga cel we wszechświecie od wszystkich istot żyjących na Ziemi, jest właśnie osoba. Obiektywność jego dalszego rozwoju jest dla Herdera i Radishcheva z siły, która determinuje formowanie świata, zdobywanie jego form życia.

Ten sam problem - biosfera i człowiek, jak senpoprzednicy, dźwięki w twórczości V. I. Vernadsky'ego w inny, racjonalistyczny i demonstracyjny sposób. Odrzucając utopizm niektórych poglądów, ale zachowując logikę ewolucyjną, potwierdza obiektywny kierunek rozwoju żywych, który nie może ograniczać się do pojawienia się człowieka w obecnym, bardzo niedoskonałym środowisku.

Idea, którą reprezentuje biosfera i ludziejest tylko empirycznym uogólnieniem procesu ewolucyjnego, otwiera ogromną warstwę problemów dla nauki, które wcześniej uważano za już rozwiązane lub nienaukowe. Zgodnie z tą logiką Homo sapiens nie może być przykładem doskonałego aparatu mentalnego. To tylko niektóre ogniwa w łańcuchu istot, do których ewolucja przygotowała zarówno przeszłość, jak i przyszłość.