Jakie przyczyny hamowały rozwój gospodarstw chłopskich w XIX wieku? Warunki wstępne reformy chłopskiej z 1861 r

Na początku XIX wieku było całe imperium rosyjskiejest podzielony na tereny należące do prowincji i regionów. Oni z kolei składali się z hrabstw. Wraz z dodaniem nowych terytoriów do Rosji znacznie wzrosła liczba prowincji. Niektóre z nich stały się większe, podczas gdy inne powstały w wyniku przekształcenia obszarów. Część była zjednoczona i miała stopień generała-gubernatora i vicegerency. Wielkie Księstwo Finlandii i Królestwo Polskie posiadały specjalne tytuły.

System społeczny w Rosji

Rosja była wówczas absolutystyczna ifeudalny kraj. Prowadził go car, który skoncentrował praktycznie wszystkie wątki kierownicze w swoich rękach. Szlachta pozostała główną siłą społeczno-polityczną. Mieli ogromne poparcie od autokratycznego państwa. Cała jego polityka (zarówno zewnętrzna, jak i wewnętrzna) miała na celu ich zapewnienie.

Jeśli jednak, aby zbadać przyczyny hamujące rozwój gospodarstw chłopskich, należy szukać odpowiedzi na fakt, że w tym czasie rosyjska burżuazja nie otrzymała żadnego poparcia ze strony rządu tego kraju.

Chłopi należeli do największej części populacji. Wszystkie zostały podzielone:

• na właścicielach;
• grupa państwowa;
• konkretna kategoria i inne.

Mieszkańcy miast i mieszczan stanowili zaledwie 1-2 procent ogółu ludności kraju.

Pytanie chłopa

Rosja XIX wieku to kraj agrarny. Dominująca liczba chłopów była pod rządami właścicieli ziemskich. Byli w poddaństwie. Proces uregulowania kwestii chłopskiej w tym kraju był znacząco odmienny i gorszy pod względem głównych cech charakterystycznych dla innych państw europejskich.

Wśród przyczyn, które hamowały rozwójgospodarstwa chłopskie, szczególne miejsce należy do osobistej zależności chłopów od właścicieli ziemskich. Pomogło to obniżyć poziom zainteresowania wynikami swoich prac. To z kolei znacznie zmniejszyło efektywność rolnictwa.

Pozycja wylądowanych chłopów

Na początku XIX wieku była znacznazwiększyć rolę pieniężnej formy należności. Jednocześnie, jako źródło należności, najczęściej nie była to rolnicza praca rolnicza, ale jej praca w różnych łowiskach poza terenem zakładu i fabrykach miejskich.

Ale główna rola nadal należała do tego czasuCorvee. Nastąpił aktywny wzrost wielkości skali kreskowej (z 18 do 49%). Najbardziej intensywny charakter tego procesu był na terytorium czarnych ziemskich regionów kraju. Tutaj większość chłopów została przeniesiona do miesiąca lub w ogóle skradziona z ziemi.

Wśród przyczyn, które hamowały rozwójGospodarstwa chłopskie w XIX wieku znacząco zmniejszają ilość gruntów należących do tej warstwy populacji. Wzrost wielkości zaległości wskazywał na istnienie absolutnego kryzysu w chłopach pańszczyźnianych.

Stan chłopów należących do państwa

Dość trudna była sytuacja państwachłopi. Ale także nieco lepszy od właścicieli. Należy to do znaczącej roli wśród przyczyn, które hamowały rozwój gospodarstw chłopskich w 1861 roku.

Jeśli porównamy XVIII wiek i lata 30-te XIX wieku,następnie następuje znaczny wzrost całkowitego opodatkowania pieniężnego państwowych chłopów. Ale zanim mieli prawo do zakupu i sprzedaży ziemi. Do prowadzenia handlu na targach i zakładania fabryk. W tym przypadku należało zapłacić tylko niezbędne podatki i cła. I tylko jednostki całej masy chłopów XIX wieku należały do ​​prawa do korzystania z tych przywilejów.

Było to związane z przyczynami, które spowolniłyrozwój gospodarstw chłopskich i niekorzystnie wpłynął na stan rzeczy w nich panujących. Większość z nich, głównie ci, którzy kierowali gospodarką na własne potrzeby, nie mogła związać końca z końcem. Tylko przedstawiciele dobrze sytuowanych szczyty państwa i włóczędzy wieśniacy mieli dostęp do rynku.

Nie może być mowy o trzymaniuPoprawa technologii rolniczej i wprowadzenie nowych maszyn lub ulepszenie ras zwierząt gospodarskich. Ponieważ większość farm była na granicy przetrwania. Dlatego też znaczące miejsce wśród przyczyn, które hamowały rozwój gospodarstw chłopskich, należy do niskiego poziomu techniki rolniczej. Opuścił plon na bardzo niskim poziomie.

Stan majątków ziemskich

Procesy zachodzące w posiadłościach ziemskich,były nie mniej odkrywcze. Mimo że majestatyczny pług znacznie wzrósł, wydajność nie wzrosła. Było to spowodowane feudalnym charakterem wyzysku pracowników i niskim poziomem wydajności ich pracy.

Zgodnie z wynikami współczesnych badańspecjalistów, wydajność pracy wynajętego pracownika była dwukrotnie wyższa niż wydajność chłopa wiejskiego. Zwiększona wielkość cielska nie zapewniała wzrostu wydajności ich pracy. Jest to również zawarte w wykazie przyczyn, które utrudniały rozwój gospodarstw chłopskich.

Podstawowe warunki wstępne dla zniesienia pańszczyzny

Ustanowiono warunki wstępne do zniesienia pańszczyznyprzez wystarczająco długi czas. Bezpośrednio w przededniu reformy z 1961 r. Nastąpiło pogłębienie procesów społeczno-ekonomicznych rozpadu pańszczyzny. W tym czasie wyczerpały się wszystkie jego możliwości jako systemu gospodarczego. Czas na głęboki kryzys. To znacznie utrudniło rozwój przemysłu, handlu i przedsiębiorczości chłopów i znalazło się na liście przyczyn, które hamowały rozwój gospodarstw chłopskich (klasa 8 to czas na przestudiowanie tego problemu w szkole).

Kryzys po raz pierwszy spadł na osiedla gorczycy. Mocno spadł poziom wydajności pracy. Chłopi zaczęli pracować bez przekonania i bez wielkiego pragnienia i gorliwości.

Innym ważnym powodem jest czynnik społeczny. Nastąpił stopniowy wzrost buntów chłopskich. Ponadto doszło do masowych mordów właścicieli ziemskich i różnych codziennych form walki. Chociaż nie było żadnych statystycznych danych na temat tych przypadków, gospodarka gospodarza spowodowała znaczne szkody z ich powodu.

Kryzys gospodarczy i militarno-technicznyczułem się po klęsce w wojnie krymskiej. Był to jeden z głównych powodów, dla których rząd myślał o społecznym niebezpieczeństwie poddaństwa i jego dalszej ochronie.

Reforma z 1861 r. Była procesem rewolucji. Zaczęło się od wyzwolenia chłopów należących do właściciela ziemskiego, od zależności. Ostatnim etapem byli właściciele małych właścicieli, w których bardzo chłopi się odwrócili. Prawie wszystkie ziemskie posiadłości szlacheckie i wielkoskalowe posiadłości ziemskie zostały zachowane.