"Bohater naszych czasów": "Taman", krótkie podsumowanie

"Taman" - pierwsza powieść z "Dziennika Pechorina"rzekomo napisany przez głównych prac znakowych - Grigorij Pieczorin. Odgrywa ona dość ważną rolę w historii i losów postaci, z jednej strony, dodając psychologiczny portret bohatera, ukazując najważniejsze z jego cech i cech charakteru, az drugiej - pomaga dopasować Pieczorin z „naturalnych” ludzie żyjący z dala od okowów cywilizacji i konwencji społecznych - "uczciwi" przemytnicy.

A więc "Taman", krótkie podsumowanie. Sama nazwa prowadzi nas do małego geograficznego punktu o nazwie Peczorin (powtarzamy w imieniu Lermontowa większość "kaukaskich" rozdziałów powieści jest napisana), nieprzyjemnego miasteczka, w którym został okradziony i prawie utonął.

Odjazd na zlecenie w Piatigorsk, Pechorinzmuszony do pozostania w Taman, czekając na transport. Znalezienie mieszkania prowadzi go na obrzeża miasta, gdzie bohater spotyka dziwnego chłopca: jest ślepy, co jest wyraźnie widoczne w białawych oczach, ale porusza się po stromych, krętych ścieżkach zręcznie i śmiało, jakby wszystko doskonale widziało. Mówi ślepo na ślepo, ingerując w rosyjskie słowa z dialektem małego rosyjskiego i generalnie wywołuje niezbyt przyjemne wrażenie. Cała powieść "Taman", krótkie podsumowanie, pod wieloma względami przypomina pracę detektywa. Mistrz intrygi, Lermontow od samego początku interesował czytelnika i trzyma go w napięciu w całej narracji.

A przygody Pechorina idą dalej. Chatka, w której musiał się schronić, bez ikony w czerwonym kącie, a jak sam bohater pisze w dzienniku, wyraźnie miejsce jest "nieczyste". Ale na dachu szopy widzi dziewczynę w pasiastej sukience, która śpiewa tajemniczą piosenkę. "Undine" jest wyjątkowo przystojny, dlatego Pechorin próbuje nawiązać znajomość z nią. A bohater podsłuchuje rozmowę niewidomej dziewczynki, przypominając raczej tajną rozmowę dwóch współsprawców.

Dalej, "Taman", krótkie podsumowanie historii,stają się coraz bardziej intrygujące. Pechorin jest spragniony przygody, a sam los dba o to, żeby się nie nudził. Bohater podąża za sekretnymi ścieżkami, którymi w nocy chłopiec i undina idą na brzeg morza. Okazuje się, że są przemytnikami i są zaangażowani w działalność przestępczą. Z jednej strony ciekawość Peczorina jest zaspokojona, z drugiej chce przeniknąć zagadkę do końca. On sam jest odważny nie mniej niż przemytnicy, awanturniczy żył również w charakterze bohatera. A ponieważ nie może przegapić szansy na choćby niewielką dywersyfikację swojego nudnego istnienia.

Oczywiście lepiej przeczytać cały "Taman" - krótkiTreści nie mogą w pełni zdradzić fabuły. Jest jednak jasne, że opowiadanie nie zakończy się pozytywnie. Dziewczyna-przemytnik prawie utopił młodego oficera. Niewidomy chłopak ukradł od niego szkatułkę pieniędzy i szablę. Ale on także złamał spokój tych ludzi, którzy żyją według własnych praw. W rezultacie, Undine i Janko pozostawił te miejsca, pozostawiając niefortunne niewidomym żebrać i głodować, a także jego babcia, samotna staruszka stary. Pieczorin słyszał co desperacji chłopak mówił o swoim losie i jak bezdusznie obojętny i odpowiedział mu Beauty-Undine, pozostawiając obsługę niego grosze. I na nas, w czytnikach ten epizod wywołuje bolesne wrażenie. Tak, a Pechorin nie jest szczęśliwy, że zaangażował się w tę przygodę. To jest to, co rozumiemy przez czytanie nawet podsumowanie - „Taman” kończy się smutny wniosek, bohatera, który porzucił odgrywać rolę toporem w rękach losu, niszcząc los tych, z którymi konfrontuje swoje życie. I bardzo dokładne porównanie samego Pieczorin z samotnym brygu Żeglując po morzach - brygu, który został wprowadzony do wiatru i fal i wędrować bez celu na horyzoncie.

Dla Lermontowa w ogóle powieść "Hero of ourczas "," Taman ", którego krótka treść przypomniała nam w szczególności - ważna praca, która zajmuje centralne miejsce w kreatywności. W nim autor próbował narysować portret swojego pokolenia - ludzi lat 30-tych i 40-tych XIX wieku, inteligentnych, wykształconych, utalentowanych, ale nie żądnych przez swój kraj czy epokę.

Brak wysokich celów życiowychaspiracje i głębokie intencje duchowe, takie jak Peczorin, marnują życie za nic, a na koniec stają się "zbytecznymi", "samolubnymi egoistami", którzy nienawidzą samych siebie.

</ p>