Biografia Niekrasowa. Krótko o etapach ścieżki życia
W mieście Nemyriv, region Winnica w 1821 r. W28 listopada urodził się przyszły rosyjski poeta i postać literacka Nikołaj Alekseevich Niekrasow. Jego ojciec był wojskowym, który później opuścił służbę i osiedlił się w jego majątku w wiosce Greshnevo (teraz nazywa się Nekrasovo). Matka, córka zamożnych rodziców, żenili się wbrew ich woli.
Dzieciństwo
Lata szkolne
W 1832 r. Przyszły poeta został przekazany Jarosławowigimnazjum. Biografia Nekrasova krótko opisuje ten okres, ponieważ chłopiec szybko ukończył naukę, ledwo osiągając piątą klasę. Częściowo było to spowodowane problemami z badaniami, częściowo z powodu konfliktu z kierownictwem gimnazjum na podstawie satyrycznych wierszy młodego poety.
Uniwersytety
Trzy lata deprawacji (1838 - 1841), głodna racja, komunikacja z żebrakami - oto cała biografia Niekrasowa. W skrócie, okres ten można określić jako lata potrzeby i niedostatku.
Działalność literacka i pierwszy test pióra
Stopniowo działalność Niekrasowa zaczęła się poprawiać. Artykuły w gazetach, eseje o popularnych publikacjach, pisanie wodewilów pod pseudonimem Perepelsky pozwoliło poecie na zgromadzenie oszczędności, które zostały uruchomione w celu wyprodukowania małej kolekcji wierszy o nazwie "Dreams and Sounds". Opinie krytyków były sprzeczne: biografia Niekrasowa w skrócie wspomina o recenzjach Żukowskiego i zaniedbaniu Belinsky'ego. Był on tak podatny na poetę, że kupił wydania swoich wierszy, aby je zniszczyć.
W połowie lat pięćdziesiątych pisarz Niekrasow,którego biografia została przyćmiona przez poważną chorobę, wyjeżdża do Włoch, aby przywrócić zdrowie. Wracając do swojej ojczyzny, z nową mocą wlewa się w życie społeczne. Poddając się gwałtownemu napływowi ruchu naprzód, zajmując się Dobrolyubowem i Czernyszewskim, Niekrasow próbuje odgrywać rolę poety-obywatela i przylgnąć do tych poglądów aż do śmierci.
W 1877, 27 grudnia, po dłuższym okresieChoroba Niekrasowa zniknęła. Został pochowany na terenie Klasztoru Nowodziewiczy w towarzystwie tysięcy ludzi, co było pierwszym krajowym uznaniem jego pracy.
</ p>