Rosyjscy poeci są futurystami. Futuryści w srebrnym wieku

Pod koniec pierwszej dekady XX wieku nowy trend modernistyczny zyskiwał na popularności w Europie Zachodniej z mową "Futuryzm" (przetłumaczony z łaciny jako "przyszłość").
Jego przodek jest uważany za Włochapisarz Philippe Marinetti, który w 1909 roku ogłosił całkowite zniszczenie wszystkich uznanych wartości kulturowych i tradycji w przedstawianiu świata. Zamiast tego futurystyczni poeci zwróciły uwagę czytelników na szybkość współczesnego życia i wolały mówić więcej o przyszłości. Wszystkie główne przepisy zostały określone w Manifestach, z których pierwszym stał się Marinetti.

Stworzono całkowicie nową sztukępierwotny cel Futurystów zarówno w Europie, jak iw Rosji. Następnie pisarze byli wspierani przez artystów, którzy za podstawę przyjęli obraz człowieka w centrum ruchomego świata symbolicznie przedstawionego w postaci dużej liczby figur geometrycznych.

Funkcje piosenki Futurist

Bohater dzieł nowej awangardykierunki - mieszkaniec nowoczesnego miasta z jego dynamizmem, dużą prędkością, bogactwem technologii i elektryfikacji, co prowadzi do coraz większej doskonałości życia. Liryka "ja" futurystów uporczywie usiłuje uciec od klasycznej przeszłości, która przejawia się w szczególny sposób myślenia, który nie akceptuje reguł składni, słowotwórstwa i leksykalnej zgodności słów. Głównym celem poetów futurystów jest przekazanie ich postawy i zrozumienia tego, co dzieje się wokół, w jakikolwiek sposób dogodny dla danej osoby.

Powstanie rosyjskiej awangardy

W Rosji zaczyna się kształtować nowy kierunek1910 rok. Jest to okres, w którym znanych jest wielu poetów srebrnego wieku. Futuryści bardzo szybko przyciągają uwagę. Oprócz oryginalnej formy artystycznej tego wersetu (pod każdym względem) przyczyniają się do tego skandaliczne występy publiczne i wyjazdy do największych miast Rosji.

Rosyjski futuryzm, w przeciwieństwie do europejskiego, tego nie robibył całościowy i zróżnicowany pod względem różnorodności. Między awangardowymi frakcjami zdarzały się czasem bardzo zgorzkniałe spory. Zdarzały się również przypadki, kiedy poeci-futuraliści przenosili się z jednego stowarzyszenia do drugiego. Ale największe sukcesy osiągnęły dwa ośrodki tego kierunku: Moskwa i Sankt Petersburg.

Ego Futurists

W północnej stolicy poeci-innowatorzy w 1912 rokuzgromadzili się wokół Iwana Ignatiewa. Ochrzczili się jako futuryści ego, co oznaczało "Jestem przyszłością". Czołową pozycję w tym kręgu zajęł Igor Severyanin (Lotarev), który rok wcześniej zaznaczył główne cechy i oryginalną nazwę nowego nurtu poezji. Jego zdaniem "wszechpotężny egoizm" staje się siłą, przed którą nic nie może wytrzymać. To on, którego nie można stłumić, osiągnął szczyt triumfu, szalejący, zgodnie z przekonaniem poetów, jest jedyną prawidłową normą życia.

Wydawcą został Petersburg Heraldz platformą, na której występowali poeci futuraliści. Piosenki z różnych formacji nowych słów i dostosowania do języka rosyjskiego języka obcego, zwłaszcza niemieckiej i francuskiej wdzięku. W rezultacie twórcze ego futurystów nabyte cechy, nosi pewne podobieństwo do spuścizny swoich włoskich odpowiedników, który stał u początków nurtu awangardy w literaturze.

"Gilea"

Nieco inaczej niż w St. Petersburgurelacje do obrazu rzeczywistości futurystyczni poeci Moskwy. Ich listę rozpoczynają bracia Burliukov, V. Mayakovsky, V. Khlebnikov. Kontrastują one "ja" z bardziej pewnym siebie "my" i ogłaszają się faturami kostek. Idealną platformą dla nich było stowarzyszenie "Gilea", utworzone w 1910 r. W Moskwie.

Pamiętali o swoich korzeniach i dumnie nosili to imię"Rosyjscy futuryści". Poeci starał się oddzielić się od włoskich kolegów i Khlebnikov nawet zaoferował kierunek nową nazwą - „budetlyanstvo”, które podkreślają jego wyjątkowość i indywidualizm. Wtedy to opublikowano skandaliczny manifest "Slap in public face", natychmiast przyciągający uwagę całej rosyjskiej inteligencji. To było po spektakularne występy i przemówienia, w którym Futurist poeci zaszokował publiczność ze swoim wyglądem i oburzające (myślę Majakowski ze swojej słynnej żółtej kurtce lub poetów malowane twarzy). Wydania ich wierszy, programów i manifestów, drukowane albo na starej tapecie, albo na papierze do pakowania, nie zawsze wyglądały atrakcyjnie i nie zawsze w celu zaoszczędzenia pieniędzy. Ktoś pretensję całkowite lekceważenie dla istniejących norm literackich oraz tworzenie niezwykłych słów i absolutnie niekonwencjonalnych sposobów formatowania tekstu, ale możliwe, że tak czy inaczej, wszystko to później dostarczane „tyranami” (jak często są one nazywane w społeczeństwie), głośny i zasłużony tytuł „poetów Srebrnego wiek ". Futuryści z Galei zajęli zdecydowane miejsce w literaturze rosyjskiej i przyczynili się do jej rozwoju i poprawy.

Vladimir Mayakovsky

Poeta-rewolucjonista i buntownik - tak częstomówił o najsłynniejszym przedstawicielu rosyjskiego futuryzmu. W latach 1912-1914 rozpoczyna się twórcza kariera Majakowskiego. Możemy śmiało powiedzieć, że idee awangardowego kierunku kształtowały estetyczny smak poety i determinowały jego przyszłe przeznaczenie w literaturze. W latach dwudziestych wielu było przekonanych, że Majakowski był futurystycznym poetą, ponieważ jego dzieło cechowała nietypowa składnia, swoiste słownictwo, obfitość form słownych autora, oszałamiające metafory. Wszystkie te cechy stylu artystycznego poety opierają się na wczesnej kreatywności, która wywołuje i krzyczy. Dziesięć lat później jego imię wiąże się przede wszystkim z działalnością futurystów.

Inne kierunki awangardowe

W 1913 r. Ukształtowała się antresola poezji (B. Lavrenev, Shershenevich) i „Lyrics”, od którego oddziela rok później „wirówki” (Borys Pasternak, N. Aseev) (zwany też czasami futurystów drugiego zwołania). Pierwsza grupa rozpadła się dość szybko. „Wirówki”, która trwała aż do 1917 roku, był oparty na klasycznej tradycji literackiej, organicznie łącząc je z futurystycznym innowacji. Jednak ta ogromna popularność poetów nie przyniosła. Borys Pasternak, na przykład, wkrótce przeniósł się z dala od tego obszaru i miało miejsce w literaturze niezależnej poezji.

Słynni srebrni poeci futurystów

Lista obsługiwanych mistrzów słówpewien stopień jego kreatywności w koncepcji awangardy jest dość obszerny. Udział niektórych w działalności futurystów był krótkotrwały, inni pozostawali w ramach kierunku na całej ścieżce twórczej. Oto najbardziej uderzający przedstawiciele wspomnianych grup.

Kubofuturisty:

• Burliuk - założyciele;
• V. Chlebnikov - inspirator ideologiczny;
• V. Majakowski - najbardziej błyskotliwa osobowość, której twórczość wykroczyła daleko poza kierunek;
• A. Kruchenykh.

Wirówka:

• N. Aseev,
• B. Pasternak,
• S. Bobrov.

Ego-futuraliści:

• założyciel - "król poetów" I. Severyanin,
• S. Olimpov,
• G. Ivanov,
• M. Lokhvitskaya.

Antresola poezji:

• V. Shershenevich,
• S. Tretyakov,
• R. Ivnev.

Pierwsza wojna światowa i rewolucja

1913-1914 to czas szczytu chwały, któryRosyjscy futuryści osiągnęli. Poeci byli dobrze rozpoznawalni we wszystkich kręgach literackich, organizowali dużą liczbę wystaw, raportów, wieczorów poetyckich. W 1915 roku zaczęto mówić o "śmierci" futuryzmu, chociaż wirówka istniała przez ponad 2 lata. Echa futurystycznych idei słychać w postrewolucyjnych latach dwudziestych: na początku dekady - w dziełach tyflowskich poetów z grupy "41o", a następnie w wierszach Piotrogrodu Oberiut. Wciąż aktywnie angażowali się w "ulepszanie" języka, zmieniając jego strukturę leksykalną, syntaktyczną i graficzną.

Stosunek rosyjskiej inteligencji do futuryzmu

Pojawienie się nowego kierunku i niezwykłościdziałania jego przedstawicieli przyciągnęły uwagę inteligencji rosyjskiej. Wiele sprzecznych stwierdzeń podczas działalności usłyszeli o sobie poeci-futuraliści. Listę krytyków otwiera znany w owym czasie symbolista V. Bryusov. Zarzucając "innowatorom", wystawił swoje manifesty, w dużej mierze "spisane z włoskiego" i negatywny stosunek do tradycji rosyjskiej kultury. Jednocześnie zauważył racjonalne ziarno w pracach futurystów z Moskwy i Sankt Petersburga i wyraził nadzieję, że będą mogli "wyrosnąć na kwiaty". Głównym warunkiem jest uwzględnienie istniejącego doświadczenia symbolistów.

Negatywnie postrzegali nowych poetów I. Bunin i M. Ossorgin, który w swojej pracy i zachowaniu dostrzegł chuligaństwo. M. Gorky, przeciwnie, uznał pojawienie się Futurystów w literaturze rosyjskiej za stosowne i dostosowane do rzeczywistości.